νυμφευτήρ

νυμφευτήρ, -ῆρος, ὁ (Α)

ο γαμπρός, ο σύζυγος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νυμφεύω + επίθημα -τηρ (πρβλ. βουλευ-τήρ)].